U mnie opadów nie ma zbyt wiele i jak podkreślił Marcin D oficjalnej stacji w Kaliszu nie mogę brać zbytnio pod uwagę,
gdyż opady są lokalne i dane stacji nie pokrywają się z tym co dookoła.
Nie wiem, czy czytasz forum Piotra Djakowa. Ostatnio pisał tam ktoś z okolic Konina.
Tam też jest sucho. W dodatku kopalnia odkrywkowa węgla brunatnego prawdopodobnie przyczynia się do obniżenia wód gruntowych.
Na Pojezierzu Gnieźnińskim wody też coraz mniej (chumury z północy spuszczają wodę nad ogrodem Marcina D)
Pojęcie stepowienie jest chwytne i dobrze oddaje niewielką ilość opadów w porównaniu z resztą kraju.
Ktoś jednak zauważył, że nie jest ścisłe: pozostawione sobie nieużytki tutaj nie stepowieją, tylko zarastają drzewami.
U mnie (1 400 ha lasu) są ciekawe acidofilne dąbrowy, a 20 km dalej jeszcze większy kompleks dąbrów (krotoszyńskich).
W porównaniu z borami sosnowymi są bardziej naturalne.
Jadąc z takich lasów do Puszczy Białowieskiej można być rozczarowanym, gdyż tam takich dąbrów nie ma.
A dąb to pierwsze drzewo jakie przychodzi na myśl, gdy mowa o "prastarej" puszczy.
Trochę o Lesie Taczanowskin, który z mojego okna widać na horyzoncie (2 km ode mnie)
http://www.up.poznan.pl/steciana/files/3czarna.pdf (o glebie str. 2)
I o dąbrowie krotoszyńskiej :
http://ine.eko.org.pl/index_areas.php?rek=216Ostoja położona jest w południowej Wielkopolsce, w zachodniej części Wysoczyzny Kaliskiej. Głównym celem jej utworzenia jest ochrona największego w Europie zwartego kompleksu lasów dębowych. To właśnie siedliska złożone głównie z dębu szypułkowego , tzw. kwaśne dąbrowy zajmują 60% powierzchni ostoi. Występuje tu również acydofilny las grabowo-dębowy. Najżyźniejsze tereny leśne porasta grąd środkowoeuropejski, natomiast w wilgotnych obniżeniach występuje łęg olszowy i wiązowo-jesionowy. Wśród roślinności nieleśnej na szczególną uwagę zasługują torfowiska niskie i przejściowe, a także łąki trzęślicowe, występujące w okolicach Chwaliszewa i Odolanowa. W sumie na terenie ostoi stwierdzono występowanie aż 12 typów siedlisk cennych z europejskiego punktu widzenia, w tym trzech uznanych za priorytetowe: lasów łęgowych, śródlądowych muraw napiaskowych i lasów bagiennych. Flora tego terenu jest bardzo bogata. Występuje tu ponad 850 gatunków roślin, w tym liczne gatunki roślin rzadkich i ginących m.in. turzyca Buxbauma, kosaciec syberyjski, pnącze - wiciokrzew pomorski oraz storczyki: storczyk krwisty, kruszczyk szerokolistny, kruszczyk błotny i bezzieleniowy storczyk - gnieźnik leśny. Ponadto na obszarze tym występuje wiele roślin zaliczanych do flory górskiej, takich jak jarzmianka większa, ostrożeń łąkowy, skrzyp olbrzymi i starzec Fuchsa. Obszar ten jest również cenną z europejskiego punktu widzenia ostoją dla bociana czarnego, żurawia, muchołówki białoszyjej i skowronka borowego.