W bieżącym sezonie zimowym miałem bardzo dużo pracy z osłonami. Nie dość, że nasadziłem nowe rośliny, to jeszcze musiałem zrobić nowe i duże osłony dla grupy butia-daktylowiec-oleander-sagowiec. To że zdążyłem zawdzięczam tylko i wyłączenie temu, że grudzień był wyjątkowo łaskawy. Dość powiedzieć, że ostatnie prace wykonywałem jeszcze w minione święta. Osłony, które miałem gotowe zostały założone wcześniej, a ostatnie z nich 28 i 29 grudnia. Ogromnym plusem było to, że prognoza zapowiadająca ochłodzenie była znana z wystarczającym wyprzedzeniem, a pogoda bezpośrednio przez bardzo korzystna, nie wiało, nie padało.
Choć szorstkowce do końca grudnia nie musiały być osłaniane to butię i daktylowca, na czas wykończenia osłon, ochroniłem zestawem dla szorstkowców: kołdra i kabel grzejny 170 W.
Nowe osłony dla butii i daktylowca. Osłona dla butii ma 2.5 metra wysokości, dla daktylowca 2 m (tylko wysokość różni obie osłony). Wymiary wewnętrzne to 0.9 x 0.9 m. Osłony zostały wykonane w ciekawej technologii. Mianowicie z płyt z miękkiego i lekkiego styropianu o grubości 8 cm licowanych od zewnątrz ciężkim i twardym styropianem EPS 200 o grubości 3 cm. Dzięki temu, mimo sporych rozmiarów, bez większego trudu mogę je przenosić i nimi manewrować. Osłony nie są ciężkie, a przy tym twarde od zewnątrz. Każdy kto miał styczność ze styropianem EPS 200 wie, że jest go ciężej uszkodzić niż lekkie styropiany. Osłony od środka wyklejone są folią zagrzejnikową.
Gotowa osłona przed malowaniem.
Ponieważ nie mogę sobie pozwolić, by osłony absorbowały mój czas zdecydowałem się na wentylację mechaniczną. Poniżej otwór na panel sterowania. Długo zastanawiałem się jak połączyć możliwość wentylacji z ciepłochronnością. Zakładając, że kiedyś przyjdzie jakaś opiewana legendami „zima tysiąclecia” to wszelkie otwory techniczne w osłonie będą zatykane twardą gąbką o grubości 10 cm i dobrej ciepłochronności.
Do styropianu przykleiłem kawałki plastikowych kątowników by móc „ściągnąć” drzwi razem z osłoną. Założyłem nawet małe pętelki by guma ściągająca nie spadała gdy ścisk nie będzie zapięty.
Jeden z otworów wentylacyjnych. Standardowa rura fi = 100 mm. Od środka zamontowany jest zawór zwrotny z klapką. Zatem w razie gdy jest ciepło mogę klapki podnieść i podeprzeć by zapewnić stałą wentylację grawitacyjną. Gdy jest zimno klapki są opuszczone a wentylację zapewnia tylko wentylator sterowany programatorem czasowym. No i w razie „zimy tysiąclecia” otwory są zaślepiane „korkami” z gąbki.
Osłona po pomalowaniu.
Drzwi do butiobudy przed pomalowaniem. Stryodur 5cm, który otrzymałem od PVPower i za który bardzo dziękuję oraz styropian EPS 200 5 cm. Pomiędzy warstwami styropianu jest okno zespolone. Od zewnątrz poliwęglan lity 1 mm przymocowany ramką ze styroduru 3 cm. Bardzo chciałem by ramka była w całości, a ponieważ płyty ze styroduru mają większe rozmiary to właśnie dlatego je zastosowałem.
Drzwi feniksobudy. Ta sama technologia wykonania. Tak samo jak osłona są niższe o 0.5 m od drzwi butiobudy. W całości wykonane ze styropianu EPS 200. Jedynie ramka na płytę poliwęglanową jest ze styroduru.
Zdjęcia z klejenia. W dali fenikso- i butiobuda. Na wprost pokrywy do nich. Ze względu na niestandardowe rozmiary 1.1 x 1.1 m i warstwowość (2 cm EPS 100, 10 cm miękki i lekki grafitowy styropian o dobrej ciepłochronnności: λ = 0.032 W/(m·K), 3 cm styropian EPS 200) jedna pokrywa składa się z aż 15 kawałków styropianu. Po lewej płyta drzwi od bioleandrobudy wykonana z miękkiego styropianu fasadowego 5 cm. Finalnie została wykończona 2 cm EPS 100 i posiada „wpust” w osłonę o grubości 8 cm oraz rączkę z pacy styropianowej.
Zakładanie osłon.
Ciekawą sprawą jest ogrzewanie. Zastosowałem termostat Euroster 2026 z możliwością programowania czasowego. Zatem „butiowy dzień” wygląda jak w tabeli poniżej. Ogrzewanie to kabel grzejny 300 W zapleciony mozolnie na siatce bu uzyskać matę. Jednak dzięki temu udało mi się upchnąć 30 metrów przewodu na około 0.7 m
2. Panelu nie zdążyłem wykonać i póki co w osłonie pracuje jedynie termostat podłączony metodą „na pająka”.
Bioleandrobuda czyli osłona na dwa oleandry, rosnące za małą butią. Wymiary zewnętrzne to 2.07 m (wysokość) x 1.57 m (długość) x 0.77 m (szerokość).
Kiedy nie była jeszcze ukończona zaszła potrzeba jej użycia, by choć prowizorycznie osłonić oleandry. To co stało się potem nawet mnie, znającego potęgę wiatru z dzikich pól zdziwiło. Wiatr potargał styropian 5 cm, który był pierwszą warstwą dachu niczym kartkę papieru. Dosyć ciężko było skleić potem równo takie duże elementy. Na „dachu” powstała nierówność około 1 cm. Zeszlifowałem pacą do styropianu na równo, szczeliny wypełniłem pianką, nakleiłem licówkę z 2 cm EPS 100, od spodu podkleiłem styropianem o grubości 8 cm. Dzięki temu buda wyszła dość potężnie. Ogrzewanie to dwie żarówki 60 W. Włączane uznaniowo - w osłonie nie ma termostatu.
Te osłony mają u mnie oznaczenie kodowe „Slim Tower”. Bardzo prosta osłona: cztery płyty sklejone pionowo. Osłony tego typu ochraniają obecnie u mnie kordyliny, metrowego oleandra, len nowozelandzki, dasyrilion'a i washingtonię. Dwie z największych kordylin już przerosły te osłony, ale tej zimy wykpiłem się jeszcze „czapkami” z folii pęcherzykowej.
Wykonane zostały z materiałów pozostałych po rozbiórce mojej pierwszej osłony („
Projekt Phoenix”). Zasilanie pojedynczej osłony to lampki 31 W lub 27 W. Wszystkie podłączone są na jednym kablu zasilającym.
Na drugim z poniższych zdjęć widoczna pokrywa od fatsjobudy - również w całości wykonana z „materiałów wtórnych”.
Trochę widoków na osiedle zimowe 2015/2016.
Po lewej duet oliwka & rozmaryn w osłonie wykonanej rok temu.
W głębi fatsjobuda. W całości wykonana ze styropianu EPS 100, czego potem bardzo pożałowałem, bo osłona jest dość ciężka. Przy wymiarach zewnętrznych 110 x 150 cm ciężej mi się ją przenosi i ciężej manewruje niż wyższą osłoną dla butii. Zasilanie tej sporej osłony to zaledwie 35 W, co wystarczyło by fatsja przetrwała około -17 C mrozy na początku stycznia.
Dodam jeszcze, że fatsja dobrze zniosła mróz około -7 C, liście całe były poskręcane. Jednak po odmrożeniu tylko na dwóch zauważyłem niewielkie uszkodzenia.
Agapantowi na przyszłą zimę będę musiał zbudować coś większego, bo obecną osłonę już przerósł.
Nieco wystraszony bezśnieżnym mrozem do środka włożyłem lampki 18 W.
19
Nowe osłony podczas pracy. W feniksobudzie elementem grzejnym są dwie żarówki 60 W oraz dwa komplety lampek, łącznie około 180 W. Planowałem wykonać matę jak w przypadku butii, ale nie zdążyłem. Jako sterownik zastosowałem panel z Projektu Phoenix.
Ciekawostka budowlana. Ośmiokątna buda dla białego oleandra. Wysokość dwa metry. Dlaczego ośmiokątna? Nie chciałem już ciąć styropianu, miałem osiem gotowych elementów ze styropianu 8 cm, licowanego EPS 200 3 cm. Połączyłem je więc w niestandardowy sposób.
Poza tym skoro mam „osiedle” to „domy” czy też „bloki” powinny mieć różne formy.
Zastosowanie farb o różnych kolorach (malinowy róż, czerwień, brąz, mahoń) było w tym roku jak najbardziej celowe.
Starsze osłony.
Budę dla armaty oraz karłatki prawdopodobnie będę musiał w przyszłym roku podwyższyć.
Dotychczasowe minimum u mnie to około -17 C. Można by powiedzieć - zima jak każda. Jednak pomimo sprzyjającej do końca grudnia aury i gargantuicznego wysiłku włożonego w budowę nowych osłon jedna z moich najcenniejszych roślin uległa bardzo mocnym uszkodzeniom. Być może śmiertelnym.
Na początku stycznia, gdy nie było mnie w domu wiatr zerwał pokrywę osłony butii. Choć osłony były wsparte deskami (co widać na niektórych zdjęciach), dociążone, to w przypadku tej jednej, jedynej osłony mi to umknęło. Palma przez kilka godzin była narażona na mróz. Gdy przyjechałem termostat w osłonie pokazywał -9.5 C. Jak wygląda obecnie widać na zdjęciach poniżej. Termostat cały czas pracuje w ustanowionym cyklu choć nie wiem czy nie jest to jak kadzidło dla umarłego. Trzeba poczekać do wiosny i zobaczyć czy palma ruszy ze wzrostem.
Autor
Wątek: Osiedle zimowe 2015/2016 (Przeczytany 10719 razy)