Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[andres]

Kilka zdjęć z pobytu w Puszczy Białowieskiej

Stosunkowo bogaty opis wstępny :
http://pl.wikipedia.org/wiki/Puszcza_Bia%C5%82owieska

Opis drzewostanu
http://pl.wikipedia.org/wiki/Drzewostany_Puszczy_Bia%C5%82owieskiej

Ścisłej ochronie podlega jedynie niewielka część puszczy.
Można tam wejść z przewodnikiem, a do najgłębszej części mają wstęp jedynie naukowcy w ramach badań.



To jest powalony świerk w rezerwacie ścisłym.
Ścieżka przebiega tuż obok i przewodnik opowiada o różnych formach życia, które mogą skorzystać na przewróceniu się takiego dorodnego drzewa.
Świerk ma płytki system korzeniowy, więc najczęściej przewraca się cały.
Sosna ma korzeń palowy, jest mocno utwierdzona, więc najczęściej łamie się na wysokości 2-3 m.





To ogólnodostępna część lasu.
Moje wyobrażenie o Puszczy Białowieskiej było takie, że tam wszędzie rosną równie dorodne, wielkie, stare drzewa


Mokre fragmenty lasu ciekawiły mnie najbardziej


W Gołuchowie k. Kalisza jest zagroda żubrów, więc tych zwierząt napatrzyliśmy się do woli i sensacją w Białowieży nie były.
Żubra na wolności nie widzieliśmy, jedynie stado w zagrodzie pokazowej.
Za to w samej Białowieży jest kilka takich:


Na jednym ze spacerów doszliśmy do granicy z Białorusią. Tam rządzi Łukaszenko
(zakaz fotografowania)


Puszcza jest niewielka, a ludzie chcą tam realizować wiele celów, jakby nie można było robić tego gdzie indziej.
Leśnicy i naukowcy/ekolodzy ścierają się tam o wpływy.

Chodząc po lesie można powiedzieć, że to las jakich wiele.
Wyróżnia się jednak tym, że ścisły rezerwat nie był sadzony przez człowieka i nikt tam nie rąbie i nie sadzi drzew.
Najważniejszą cechą jest jednak ilość martwego drewna w tej puszczy.
Zazwyczaj leśnicy wywożą takie drewno, gdyż przeszkadza w gospodarce i zwiększa ryzyko pożaru.
Tymczasem jest to element na którym rozwija się fascynujący świat w skali mikro

[Araukar]

Anrzeju piękne zdjęcia , fajna relacja . Tak serio to , to co nazywamy pierwotnym lasem strefy umiarkowanej , faktycznie nie istnieje . Rosjanie i Prusacy o to zadbali . Dopiero teraz ta puszcza staje się puszczą z prawdziwego zdarzenia . To , że jest to mała skala ,, hm trudno  , takie są realia dzisiejszej   Europy. Nigdy w niej nie byłem , ale w tym roku byłem w Puszczy Piskiej , która jest podobna  przynajmniej w biotopach do Białowieskiej.

[greg]

Dziękuję bardzo za te zdjęcia i relację. Długo na nie czekałem, ale było warto.
W szczególności podobają mi się zdjęcia części podmokłej i detali poszycia. Jak łażę po górach w okolicach Sokołowska to fascynują mnie właśnie różne mchy, porosty, grzyby czy krzewinki rosnące w najniższych partiach, porastające stare kłody. Zawsze pochylam się z ciekawością nad takimi rzeczami. W praktyce jest to drugie życie drzewa.
Relacja zaciekawiła mnie na tyle, że aż sprawdziłem jaka odległość dzieli mnie od Białowieży. Około 550 km. Polskimi drogami to sporo. Gdyby była połowa z tego to chyba niewiele bym się zastanawiał.

Jakichś przedstawicieli tamtejszej fauny udało się spotkać? Lornetka się przydała?

[sev]

Las pierwotny stanowi mniej niż 20% obecnej Puszczy Białowieskiej. Tereny te były chronione już od początku XV. Były to prywatne lasy łowieckie książąt litewskich a następnie królów Polski. Także w okresie zaborów obszar puszy objęty był ochroną i wyjęty spod gospodarowania - był to prywatny teren łowiecki i rekreacyjny Rodziny Carskiej. Dlatego te małe fragmenty pierwotnej puszczy zachowały się po dziś dzień.
Największe zniszczenia puszczy dokonały się w XX wieku, puszcza niszczona jest również obecnie, gdyż tylko niewielką jej część obejmuje ochrona BPN. Reszta pozostaje we władaniu Lasów Państwowych ,które prowadza regularną gospodarkę leśną na tym terenie.

[Marcin D]

Zatęskniłem chyba za letnim deszczem i zapachem lasu liściastego 

[andres]

Widok ogólny


Powalone drzewa




Na mostku, przy drodze asfaltowej


Strumień w północnej części puszczy (szlak w obszarze chronionym)
Obok był wodomierz, dalej szło się po drewnianych kładkach, w niektórych miejscach w bardzo złym stanie.


To była najbardziej odludna część, do której zaszliśmy. Nie było nikogo, w dodatku padał deszcz.
Doszliśmy po ok. 3 km do punktu widokowego.
To północna część rezerwatu chronionego. Woda stanowi granicę.


Doszliśmy potem do miejsca dokarmiania żubrów. O tej porze roku ich nie było (trzeba tam być zimą).
Za to przez dłuższą chwilę obserwowaliśmy dwie łanie z młodymi.
Młode jeleni i ich matki widzieliśmy zresztą kilka razy.




Idąc w stronę Białorusi po lewej stronie ma się rezerwat ścisły, do którego wstęp jest wzbroniony.
A po prawej normalny las. Z przodu jest Białoruś. Tam też nie wolno chodzić (widzieliśmy groźnych tambylców)
Po prawej jest leśniczówka, przy której rośnie taki oto chyba żywotnik


W drodze powrotnej Ania znalazła jedyny namacalny ślad żywego żubra. Odcisk kopyta


Na tej wycieczce widzieliśmy i słyszeliśmy goniące się po lesie dzięcioły czarne, a także 2 lisy na drodze.

Tuż przy kwaterze (niedaleko lasu) szukaliśmy dzięciołów i dzierzb.
Przypadkowo na tej topoli wypatrzyłem 2 kulki.
Były to młode puszczyki, niestety nie udało mi się ich sfotografować
Gdzieś tam są:


Białowieża leży na polanie. Głównym ciekiem wodnym jest Narewka.


Oprócz łani, ich młodych i lisów widzieliśmy sporego jelenia z porożem (nie pamiętam ile miał odrostów)
Zapytany o ptaki pan przewodnik powiedział, że o tej porze roku (koniec czerwca) to już jest "po ptakach". I zaprasza na wiosnę.
Mimo to wielką przyjemność sprawiło nam obserwowanie dzierzby gąsiorka http://pl.wikipedia.org/wiki/G%C4%85siorek
który występuje tam w wielu miejscach.
W naszej kwaterze nie było innych gości, więc był spokój. Codziennie widzieliśmy samca gąsiorka, który dokarmiał młode siedzące w krzakach obok.
Przy schodach gniazdo miał kopciuszek.
(w Taczanowie kopciuszków jest kilka, gąsiorka też znaleźliśmy)
Również za płotem Ania znalazła (najpierw, jak to Ona, usłyszała) krętogłowa http://pl.wikipedia.org/wiki/Kr%C4%99tog%C5%82%C3%B3w_zwyczajny
Pod koniec wyjazdu udało się go nam zobaczyć i poobserwować
Nad Narewką słuchaliśmy derkacza (ale nie zobaczyliśmy) http://pl.wikipedia.org/wiki/Derkacz
Patrzyliśmy jak przelatują i hałasują kszyki http://pl.wikipedia.org/wiki/Bekas_kszyk
Ania słyszała też dziwonię http://pl.wikipedia.org/wiki/Dziwonia_zwyczajna
Ja widziałem, a Ania słyszała słonkę http://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82onka_zwyczajna
Pokląskwę widzieliśmy i obserwowaliśmy przez lornetkę http://pl.wikipedia.org/wiki/Pokl%C4%85skwa
Muchołówkę szarą http://pl.wikipedia.org/wiki/Mucho%C5%82%C3%B3wka_szara
Latały też orły bieliki lub orliki krzykliwe.
Zapewne widzieliśmy jedne i drugie, ale pewności nie mam.

Byliśmy tam od soboty do kolejnej niedzieli.
Chcemy wrócić wiosną, ale nie wiemy, czy w 2013, czy w kolejnym.

Pojechać warto.
Można wrócić rozczarowanym (bo to tylko las, nic więcej tam nie ma) lub zauroczonym (to my)

[Ardo]

Ja lubię Puszczę Białowieskiej, ładne były drzewa, dęby i pomniki przyrody a także zwierzęta m.in. żubry w rezerwie.
Byłem tam już 7 razy i jeszcze będę tam w przyszłości. 

[Araukar]

Ardo pewnie masz tam krewnych, że tak często tam bywasz. Ja z kolei ( wstyd się przyznać ) nigdy tam nie byłem. To taki trochę odległy kawałek kraju .Jak się wkurzę to pojadę tam   jutro. Fakt że 7 do 8 godzin w jedną stronę  ,ale  warto.

[sev]

Araukar, lepiej poczekaj do wiosny, ja byłem w maju; wtedy jest na prawdę pięknie i świeża soczysta zieleń.
Parę fotek z naszej studenckiej wyprawy do Białowieży (fot. J. Skrzypek)



Kwitnący czosnek niedźwiedzi.




Żubr, występuje w puszczy 


Pozostałość dawnego parku w stylu angielskim otaczającego carski zameczek myśliwski.

[Araukar]

Wielkie dziękuję  za to wszystko Sev. Doskonale orientuję się w temacie co mi ta puszcza jest w stanie zaproponować    ?. Chyba jednak tam sobie myknę. Życie jest krótkie,,,,,,

[sev]

Widzę tylko jedną zaletę w odwiedzeniu parku teraz - nie będzie komarów , które są tam prawdziwą zmorą.

[aniaS]

Ponieważ w długie zimowe wieczory co  kilka dni wspominamy z Andrzejem Białowieżę pod hasłem "czy tam jeszcze wrócimy" i ja opiszę swoje wrażenia.
Rzeczywiście bez zapoznania się z literaturą przyrodniczą (polecam książki Instytutu Badania Ssaków w Białowieży), można wejść do Puszczy, nawet do obrębu chronionego i stwierdzić "ale o co chodzi?, no bałaganu trochę w lesie". Dla mnie dreszczyk emocji: gdy chodziliśmy mniej uczęszczanymi szlakami, z myślą "a może akurat zaraz zobaczę rysia" podobno początkujący miewają szczęście, a rysie tak jak koty drzemiąc w południe nic sobie nie robią z ludzi. Jednak szczęście nie dopisało, ograniczyło się do tropów rysia, i prawdopodobnie też wilka i tego żubra.
Rysiczkę widzieliśmy tylko w zagrodzie pokazowej, i wilka. Jest zabawa, bo trzeba sobie poszukać i wyczekać samemu :> (ew zadzwonić do recepcji: gdzie jest ryś?)
Krajobraz reszty Polesia, dla nas z rolniczej Wielkopolski o dziwo nie różnił się, również mowa mieszkańców - a może po prostu Białowieża to nie "wieś". Jednak poczucie "wschodniości" jest, szczególnie gdy wczytać się w królewskie/carskie historie, zdjęcia nieistniejącego pałacu carskiego, i pójść zrujnować się w "Carskiej" :>  Od tego czasu bardziej zwracają moją uwagę historia ostatnich carów np w prasie.
Lekko rozczarowuje stan ścieżek turystycznych po kładkach: "Żebra żubra" - zakaz wstępu bo ruina, nowa duża wieża widokowa na Kosym Moście " rozebrana, bo nieprawidłowo zakonserwowano drewno, obok ścieżka "Carska Tropina" - w połowie zerwana - bez żadnych oznaczeń!. Liczę że naprawią to wkrótce.
Gdy wrócimy - w porze wczesnej wiosny - to z nadzieją usłyszenie sóweczki (na razie pozostaje ćwiczyć słuch)
Araukar, jeśli chcesz koniecznie jechać teraz, to zimą gdy spadnie śnieg i zacznie się dokarmianie żubrów w "paśnikach" - można oglądać z odległości 200m np na Kosym Moście. Teraz obawiam się że jest smutno i ponuro jak w każdym lesie.

Z doświadczenia: nie szukać noclegów w hotelu czy w centrum wsi, ale na obrzeżach, na polanie białowieskiej: w sezonie wiosenno-letnim gwarantowane ciekawe obserwacje ornitologiczne. (zresztą dotyczy to wszystkich wyjazdów w plener)
Acha, i jeszcze noclegowisko koniecznie z rowerami, aby nie trzeba było wypożyczać na godziny we wsi. Rowerami tez bardzo przyjemnie się zwiedza

[greg]

Dziękuję za relację uzupełniającą.
Poziom kuszenia się zwiększył.

Niezależnie od tego gdzie się udajemy zawsze warto o danym miejscu poczytać, czegoś się o nim dowiedzieć. Wtedy można zwiedzać świadomie, zwrócić uwagę na ciekawostki, które mogłyby ujść naszej uwadze itp.

---

Sev, ładne zdjęcia.

[Ardo]

Araukar, mam krewnych, ale mieszkają trochę daleko od Puszczy.